Dokument „Dom: Warszawa – Meksyk” to podróż do dwóch miast znajdujących się na odległych od siebie kontynentach, po których przewodnikami są emigranci:

Polacy mieszkający w Mieście Meksyk oraz Meksykanie w Warszawie. Oprócz kolorytu tych miejsc: 2-milionowej Warszawy i 25-milionowego Miasta Meksyk, poznajemy również różnice kulturowe. Bohaterowie filmu to ludzie z kilku pokoleń, wywodzący się z odmiennych środowisk, o różnych doświadczeniach zawodowych i osobistych.

W Polsce poznajemy trzynastu Meksykanów i Meksykanki m.in. trzech muzyków z zespołu mariachi, wiolonczelistę barokowego, DJ-a i organizatora koncertów. Jest tu ekonomista i profesor uniwersytecki studiów latynoamerykańskich. Jest właściciel pralni i instruktor spinningu. Jest architekt krajobrazu. Jest trener i zawodnik siatkonogi warszawskiej Legii. Jest artystka prowadząca własną galerię obrazów. W Meksyku natomiast poznajemy czternastu Polaków 
i Polki m.in. kombatanta wojennego i społecznika, badaczkę chmur i pisarkę opowiadań dla dzieci, reżysera teatralnego i profesora uniwersyteckiego. Jest tu wdowa po Indianinie huichol, aktorka „Teatru Źródeł” Jerzego Grotowskiego. Jest antropolog, dziennikarz i fotograf, który naucza meksykańskich studentów m.in. o technikach manipulacji w mediach. Postacią, która wprowadza do filmu metaforę odnoszącą się do opowiedzianych historii, jest ornitolog i dyrektor warszawskiego Miejskiego Ogrodu Zoologicznego – dr Andrzej Kruszewicz. Jest też obecna sama autorka filmu, Ela Chrzanowska, zadająca wiele pytań bohaterom, którzy otworzyli przed nią nie tylko swoje domy, ale także serca. Dzięki temu dowiadujemy się od nich, jaka jest cena życia na emigracji, jak wygląda proces adaptacji w odmiennej kulturze, a także co zyskują, za czym tęsknią, czy pragną powrotu do ojczyzny i gdzie właściwie jest ich dom. Film operuje symbolami oraz poetycko przedstawia ludzkie losy, opowiadając tym samym, o osobistej podróży autorki do nieznanego jej wcześniej świata, dzięki któremu próbuje ona odkryć własną drogę.
„Dom: Warszawa – Meksyk” ujawnia ten aspekt życia człowieka związany z jego pochodzeniem i tzw. korzeniami, które poprzez różne sytuacje życiowe lub własne decyzje, przesadzane są niekiedy do innej gleby w celu odnalezienia właściwego sobie miejsca.

Film poszukuje także odpowiedzi na pytania: – skąd pochodzimy? – kim jesteśmy?
– jak żyjemy w globalnej wiosce i w jakim stopniu miejsce, w którym mieszkamy definiuje wartość naszego życia?

BOHATEROWIE

Joanna Addeo – Attaché ds. kultury Ambasady Polski w Meksyku
Alejandro Becerra – Muzyk
Paulo Chávez – Pracownik korporacji
Piotr Chytra – Doradca finansowy
Jesus Estrada – Muzyk, zespół Mariachi Los Amigos
Lourdes Estrada – Malarka
Maciej Falkowski – Przewodnik turystyczny
Paola García-Głowacki – Księgowa
Maciej Głowala – Fizyk i nauczyciel w liceum
Magda Guryn – Lingwistka
Lech Hellwig-Górzyński – Reżyser teatralny i profesor uniwersytecki
Gabriel Hernández – Muzyk, zespół Mariachi Los Amigos
Beata Kucieńska – Fizyk i pisarka
Magda Libura – Profesor uniwersytecka i wydawca książek
Carlos Martínez – Muzyk, zespół Mariachi Los Amigos
Paulina Orbitowska – Politolog
Piotr Orechwo – Przewodnik turystyczny
Justyna Piekarowicz – Lingwistka i wydawca książek
César Sanjuán-Szklarz – Trener i zawodnik siatkonogi
Carlos Saucedo – Przedsiębiorca i instruktor spinningu
Jerzy Skoryna – Kombatant wojenny i inżynier
Jerzy Suchocki – Antropolog i profesor uniwersytecki
Julitta Tomaszewska – Artystka
Mónica Velarde – Attaché ds. kultury Ambasady Meksyku w Polsce
José Velasco – Architekt krajobrazu
Fernando Villagómez – Ekonomista i profesor uniwersytecki
Daniel Zorzano – Muzyk i DJ
Dr Andrzej Kruszewicz – Ornitolog, dyrektor warszawskiego ZOO

TWÓRCY
Realizacja, scenariusz, montaż: Ela Chrzanowska
Muzyka: Alejandro Mazariegos, Edgar González
Opieka artystyczna: Janusz Połom (dr hab. PWSFTviT w Łodzi), Juan Francisco Urrusti
(profesor Centro de Capacitación Cinematográfica – meksykańskiej szkoły filmowej)

PRODUKCJA
Przy wsparciu meksykańskiej szkoły filmowej C.C.C.

Film został zrealizowany m.in. dzięki stypendium rządu meksykańskiego za pośrednictwem Ministerstwa Spraw Zagranicznych Meksyku.

„Dom: Warszawa – Meksyk” nie powstałby bez wsparcia wielu osób, które bezinteresownie angażowały się na różnych etapach produkcji filmu w latach 2008-2013.

GŁOSY O FILMIE
Prof. Tadeusz Kowalski – dyrektor Filmoteki Narodowej
Film ogląda się z zainteresowaniem, ma dobre tempo, montaż. Ma poza tym sens, jest
o czymś, a to trzeba cenić najbardziej. I pointa, już jakby wcześniej zapowiedziana w kilku wypowiedziach, jest znakomita.
Anna Góral – prezeska Stowarzyszenia Inicjatyw Kobiecych
Niezwykle barwnie zostały przedstawione bohaterki dokumentu: Polki i Meksykanki oraz ich życiowe wybory. Autorka tego dokumentu jest wyjątkowo wrażliwą obserwatorką nadającą filmowi emocjonalną, kobiecą perspektywę.
Jarosław Mrożek – prezes Biura Podróży DESTINO MEXICO
Ukazanie Meksyku oczami Polaków, którzy z różnych powodów zdecydowali się zamieszkać
w tym fascynującym miejscu, wydał mi się ciekawym sposobem przybliżenia tego wciąż egzotycznego dla Polaków kraju. Dla mnie, jako pasjonata podróży, film Eli Chrzanowskiej jest wędrówką, której jako turysta, nigdy nie miałbym szansy przeżyć.
Zuzanna Sprycha – wiceprezeska Stowarzyszenia PUENTE
Dwa kraje, po dwóch stronach oceanu – dwa wydawałoby się odległe od siebie światy. Polska i Meksyk oczami ludzi, którzy zdecydowali się na przeprowadzkę. Emigrantów, którzy szukają lub znaleźli swoje miejsce w niezwykłej nowej codzienności. Ludzi, którzy rzucili się w życiowy wir zmian z miłości, z pożądania czy też dla lepszej pracy…, a może po prostu w poszukiwaniu Domu. Warto przez pryzmat ich doświadczeń spojrzeć na obydwa narody ich podobieństwa
i różnice.
Mateusz Placek – reżyser filmowy
Okazuje się, że jest cały świat do pokazania między Meksykiem i Polską. I ten film ten świat przybliża. Myślę, że dokument jest ważny dla takiego porozumienia między Polską,
a Meksykiem. Dla mnie to jest tak w tym filmie: są ludzie, żyją i tu i tu, te światy czymś się różnią, ale są też podobne, a życie po prostu jest i generalnie zawsze jesteśmy w domu
– Domu: Warszawa – Meksyk.