18 lipca 2011 roku w ramach 11. Festiwalu Ogrody Muzyczne – W Ogrodach Europy, na Dziedzińcu Wielkim Zamku Królewskiego odbył się fantastyczny koncert tang w wykonaniu tria z Paryża, które tworzy dwoje Argentyńczyków i Francuz: Silvana Deluigi (wokal), Juan José Mosalini (bandoneon} i Olivier Sens (kontrabas).
Z Juanem José Mosalinim, kompozytorem i bandoneonistą, rozmawia Krystyna Kowalewska
– Kiedy stworzyliście zespół z Silvaną Deluigi i Olivierem Sensem?
– Trio założyliśmy przed 2 laty, ale z Silwaną znamy się od 20 lat.
– Dlaczego zająłeś się grą właśnie na bandoneonie, moim ulubionym instrumencie muzycznym?
– Mój ojciec jest bardzo sławnym bandoneonistą, W domu był bandoneon i ja zacząłem grać na nim w wieku 16 lat.
– Odkąd zacząłeś komponowanie utworów?
– Rozpocząłem się tym zajmować 10 lat temu.
– Co tworzysz?
– Moje kompozycje znajdują inspirację w tangu, ale to, co tworzę nie jest jedynie tangiem. Na moje utwory miały wpływ jazz, pop i muzyka bałkańska. Piszę bardziej, żeby wyrazić pewną emocję niż poznanie. Wiedza jest instrumentem i w sumie też jest emocją. Jest bardzo ciężko mówić o swojej muzyce. Można by opowiadać o stronie technicznej, ale to nie byłoby interesujące.
– Czy mógłbyś powiedzieć coś o Silvanie Deluigi? Silvana ma typowo latynoski, specyficzny tembr głosu, którego Polki nie mają.
– Silvana jest pierwszą śpiewaczką, z którą pracowałem w Paryżu. Silvana stawia stopę na scenie i towarzyszy jej anioł, który zsyła na nią całą magię.
– Jak się Wam podobała publiczność i miejsce, w którym występowaliście?
– To było bardzo pięknie wybrane miejsce na dziedzińcu zamkowym. Wspaniałym jest przeżycie odkrywania wciąż nowej publiczności.
– Czy chcecie wrócić do Polski?
– Jasne, że tak. Ja współpracowałem przez szereg lat z polskim kontrabasistą Grzegorzem Frankowskim, z którym zagraliśmy koncert w Krakowie w 2008 roku i chciałbym powtórzyć występy z nim w Polsce. To był Kwintet Smyczkowy Polskich Muzyków z pianistą Kelvinem Kenerem.
– Dziękuję za wywiad.